Gece yol oldu yine.
Aydınlığa gidişin karanlık aracına ısmarlıyorum kendimi. Penceremden süzülüyor, konuk oluyor odama güneş soylu yıldızlar.
Başım ellerimin arasında, ellerim bir mengene. Uğultu, zonklama, şakaklarımda orta parmaklarım, derimi eskitiyor.
Yüreğim geceye dönük, sevdam mahkum anılarıma.
Boğucu sıcağı yudumluyorum tütün dumanı arasında. Yağmuru özlüyorum. Serin yayla türküleri fısıldıyor kulağıma karanlıklar. Nice çağlıyanlar doluyor odama, masama, sandalyeme, ayaklarım ıslanıyor. Serin sular serpiliyor yüreğime. Mutluluğu yudumluyorum çayla karışık. Yükselmemeli sular, serinlikler, güzelliklerin içinde boğulmamalıyım.
Düşmemeli kalemim elimden, yazabildiğim kadar yaşayabilirim çünkü.
Gece, bileklerime takılı kelepçe gibi. Geceye mahkumiyetimin hazzını yaşıyorum kılcal damarlarımda.
Gözyaşlarım ıslatıyor ırmakları, içime akışkan ırmakları.
Az kaldı çatık kaşlı gündüze, göz kapaklarım ağırlaşıyor. Düşmek üzere kalemim elimden…
Ardımda bıraktım geceyi yine.
AĞUSTOS 1996
Aydınlığa gidişin karanlık aracına ısmarlıyorum kendimi. Penceremden süzülüyor, konuk oluyor odama güneş soylu yıldızlar.
Başım ellerimin arasında, ellerim bir mengene. Uğultu, zonklama, şakaklarımda orta parmaklarım, derimi eskitiyor.
Yüreğim geceye dönük, sevdam mahkum anılarıma.
Boğucu sıcağı yudumluyorum tütün dumanı arasında. Yağmuru özlüyorum. Serin yayla türküleri fısıldıyor kulağıma karanlıklar. Nice çağlıyanlar doluyor odama, masama, sandalyeme, ayaklarım ıslanıyor. Serin sular serpiliyor yüreğime. Mutluluğu yudumluyorum çayla karışık. Yükselmemeli sular, serinlikler, güzelliklerin içinde boğulmamalıyım.
Düşmemeli kalemim elimden, yazabildiğim kadar yaşayabilirim çünkü.
Gece, bileklerime takılı kelepçe gibi. Geceye mahkumiyetimin hazzını yaşıyorum kılcal damarlarımda.
Gözyaşlarım ıslatıyor ırmakları, içime akışkan ırmakları.
Az kaldı çatık kaşlı gündüze, göz kapaklarım ağırlaşıyor. Düşmek üzere kalemim elimden…
Ardımda bıraktım geceyi yine.
AĞUSTOS 1996
Paylaş
Ahmet Coşkun ÇAĞLIYAN